Anaalklieren

Inleiding

De anaalklieren, ook wel anaalzakjes genoemd, bevinden zich tussen de inwendige en uitwendige sluitspier van de anus en monden via 2 kanaaltjes uit naast de anus. Bij zwelling kunnen deze zakjes uitwendig zichtbaar worden opzij en iets onder de anus.

Normaal functionerende anaalzakjes scheiden een sterk ruikende bruinkleurige vloeistof af. Normaal legen deze zakjes zich tijdens het defaeceren. Naast een middel ter sociale herkenning tussen honden is de functie van de vloeistof ook het op grote afstand terug kunnen vinden van de leefomgeving. In "paniek "omstandigheden kunnen de zakjes zich ook legen ( dit heeft u vast al eens geroken).

Symptomen ontsteking

Om onduidelijke redenen komt het regelmatig voor dat de zakjes zich niet goed legen. Als oorzaken worden wel genoemd: te nauwe afvoerkanalen, indikking van de vloeistof als gevolg van te weinig lediging, afwijkende ontlasting en ontstekingen. De inhoud van de zakjes is dan inmiddels veranderd in een grijsbruine pasteuze brij. Dit geeft irritatie, de hond gaat veel onder staartbasis bijten en likken en met de achterhand over de grond schuren ( sleetje rijden).

Bij onvoldoende afvoer van het ontstekingsmateriaal via het afvoerkanaaltje ontstaat al snel een abces. Daarbij is dan sprake van koorts en hevige pijn. Soms breekt het abces vanzelf naar buiten door.

Behandeling

Bij een verstopping kan het volstaan de anaalzakjes leeg te drukken. De dierenarts kan overwegen de zakjes te spoelen, daarnaa wordt een antibioticum ingebracht. Daarnaast kan een vezelrijk dieet (Hiils w/d of hills vetessentials) de lediging bevorderen. In geval van een onsteking geldt dezelfde therapie, waarbij dan een behandeling met antibiotica vreist is.